φίλαγρος

Φίλαγρος

φιλαγρότις
Φίλ·αγρος, ου (ὁ) [ῐ] Philagros, h. Plat. Ep. 363b ; Dém. Or. 43, 24 Baiter-Sauppe, etc.
Étym. v. le préc.