Φιλίππειος
ΦιλίππηΦιλίππειος, ος, ον
[φῐ] de Philippe, Anth. 9, 288, 519,
etc. ; Paus.
8, 7, 4 ; ὁ Φ.
(s. e. στατήρ
ou χρυσοῦς)
Plut. Flam.
14 ; DS.
16, 8, un philippe, une pièce d’or à
l’effigie de Philippe ; τὸ Φιλίππειον,
Paus. 5, 20, 9,
le temple de Philippe, à Olympie ||
E Fém. -α, Anth. 9, 288, 519.
Étym.
Φίλιππος.