Φιλοκλῆς
φιλόκνισοςΦιλο·κλῆς, έους
(ὁ)
[ῐ] Philoklès, h. Ar. Av. 281, 1295 ;
Vesp. 462 ;
Th. 168 ;
Xén. Hell.
1, 7, 1, etc.
||
E Voc. Φιλόκλεις,
Anth. 12, 94 ;
non contr. Φιλοκλέες, Anth.
12, 95 ; gén.
poét. Φιλοκλῆος, Anth. 12, 93 ; dat. poét. Φιλοκλέει,
Ar. Av.
1295 ; acc.
Φιλοκλέα, ou
Φιλοκλῆ, Pol.
24, 1 ; nom.
non-contr. Φιλοκλέης, Ar. Th. 168.
Étym.
φ. κλέος.