φιλόμηλος

Φιλόμηλος

φιλόμηρος
Φιλό·μηλος, ου (ὁ) [ῐ] Philomèlos, h. Plat. Prot. 315a ; Dém. Or. 21, 174 Baiter-Sauppe, etc.
Étym. v. le préc.