φίλημι

Φιλημονίδης

φιλημοσύνη
Φιλημονίδης, ου (ὁ) [ῐῐ] fils de Philémon, Xén. Vect. 4, 15 ; Plat. Theag. 129b.
Étym. patr. de Φιλήμων.