φυλοϐασιλεύς

Φυλοδάμας

φυλοκρινέω-ῶ
Φυλο·δάμας, αντος (ὁ) [ῡδᾰ] Phylodamas, litt. « dompteur de tribus », h. Q. Sm. 8, 403.
Étym. φυλή, δαμάω.