Φωκεύς
φώκηΦωκεύς, έως
(ὁ) habitant de
la Phocide, Phocidien ou Phocéen,
Soph. El.
45, etc. ;
au plur. οἱ
Φωκεῖς, Thc. 1,
107, etc. ; Xén. Hell. 3, 5, 3, etc. ;
Plut. Them.
9, Per.
21, etc. ||
E Gén. dor. Φωκέος,
Anth. 11, 362 ;
nom. plur. épq. Φωκῆες, Il. 2, 517, 525 ; 15, 516 ;
17, 303, etc. ; ion. Φωκέες, Hdt. 1, 146 ; 7, 176,
etc. ; att.
Φωκῆς, Soph.
El. 1107,
1442 ; gén. plur. Φωκέων, Eschl. Pers. 485, etc. ; épq. Φωκήων ou Φωκείων, Sch.-Il.
2, 517.
Étym.
Φωκίς.