Πίσα

Πῖσα

Πισαῖον ὄρος
Πῖσα, ης (ἡ) [ῑ] Pisa (Pise) anc. v. d’Élide, Pd. O. 1, 28, etc. ; Hdt. 2, 7 ; Eur. Hel. 386, etc. ||
E Dor. Πίσα, ας [ῐ] Pd. O. 1, 28, etc.
Étym. cf. πῖσος.