πολέμαρχος

Πολέμαρχος

πολεμέω-ῶ
Πολέμ·αρχος, ου (ὁ) Polémarkhos, frère de l’orateur Lysias, Plat. Phædr. 257b, Rsp. 327b, etc.
Étym. v. le préc.