πολυνεικής

Πολυνείκης

πολύνευρον
Πολυ·νείκης, ους () [] Polynéikès (Polynice) fils d’Œdipe, Il. 4, 377 ; Pd. O. 2, 77 ; Eschl. Sept. 557, etc. ; Soph. Ant. 110, etc. ; Eur. Suppl. 15, etc. ; Hdt. 6, 52, etc. ||
E Voc. Πολύνεικες, Soph. O.C. 1397, 1414 ; Eur. Ph. 458, etc. ; gén. ion. et poét. -εος, Hdt. 4, 147, etc. ; Eur. Ph. 135 ; dat. épq. -εϊ, Il. l. c. ; acc. -η, Eschl. Sept. 658, 1067 ; Soph. O.C. 376 ; Arstt. Rhet. 1, 13 ; et -ην, Eur. Suppl. 928, etc. ; DS. 4, 65, etc.
Étym. v. le préc.