πολυνίκης

Πολύνικος

πολυνιφής
Πολύ·νικος, ου (ὁ) [ῠῑ] Polynikos (Polynice) h. Xén. Hell. 7, 6, 1, etc. ; Anth. 7, 540.
Étym. π. νίκη.