πολυπένθιμος

Πολυπέρχων

πολυπευθής
Πολυπέρχων, οντος (ὁ) [ῠ] Polyperkhôn, h. Plut. Dio. 58 ||
E Dans une inscr. att. CIA. 2, 723, 7 (envir. 319 av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 70, 16.