Πραιτέξτατος

I subst. transcr. du lat. Prætextatus, n. d’h. rom. DS. 12, 53 ||

II adj. πραιτεξτᾶτος, α, ον, vêtu de la toge prétexte, fig. τραγῳδία κρηπιδᾶτα καὶ πραιτεξτᾶτα, Lyd. de Mag. 1, 40, = lat. fabula crepidata et prætexta, tragédie latine à sujet grec et romain.