Προμήθειος
προμηθέομαι-οῦμαιΠρομήθειος, α, ον, de
Prométhée, Nic. Al. 273 ; τὰ Προμήθεια, Xén.
Ath. 3, 4 ;
Lys. 161 fin,
fêtes de Prométhée ||
E Dans les inscr. att. τὰ
Προμήθια, CIA. 4, b, 35 b, 28 (440/432 av.
J.-C.), etc. ; v. Meisterh. p. 43.
Étym.
Προμηθεύς.