πυραμοῦς

Πύρανδρος

Πυράνθιος
Πύρ·ανδρος, ου (ὁ) Pyrandros, h. Lys. fr. p. 299 Baiter-Sauppe ; Plut. Parall. min. 31.
Étym. πῦρ, ἀνήρ.