πυρραλίς

Πύρρανδρος

Πυρρασίδης
Πύρρ·ανδρος, ου (ὁ) Pyrrhandros, h. Ar. Eq. 901 ; Eschn. 1, 84, etc. Baiter-Sauppe.
Étym. πυρρός, ἀνήρ.