Πυθάρατος

Πυθέας

πυθεδών
Πυθέας, ου (ὁ) Pythéas, h. Pd. I. 4, 22, etc. ||
E Voc. Πυθέα, Pd. N. 5, 80, etc. ; gén. Πυθέα, Anth. App. 71, etc. Ion. Πυθέης, gén. έεω, Hdt. 7, 81, etc. ; ou -έω, Hdt. 8, 92.
Étym. Πυθώ.