Πυθόκραντος

Πυθοκτόνος

Πυθόλαος
Πυθο·κτόνος, ος, ον [ῡ] qui a tué le serpent Python, ép. d’Apollon, Orph. H. 33, 4.
Étym. Πύθων, κτείνω.