Πυθόμανδρος

Πυθόμαντις

Πυθονίκη
Πυθό·μαντις, εως (ὁ, ἡ) [ῡ]
1 oracle pythique, Pythie, Eschl. Ch. 1030 ||
2 qui concerne l’oracle pythique, Soph. O.R. 965.
Étym. Πυθώ, μάντις.