Πηλεύς

Πηληϊάδης

Πήληκες
Πηληϊάδης (ὁ) [ᾰδ] ion. c. Πηλεΐδης ||
E Gén. épq. -αο [ᾱ] Il. 16, 686 ; Od. 11, 557, etc. ; gén. épq. de cinq syll. -εω, Il. 1, 1, etc. ; Od. 11, 467 ; Arstt. Poet. 21 ; acc. -ην, Anth. App. 9, 28.