Σερμύλιοι, ων
(
οἱ) habitants de Sermylè,
Thc. 5, 18 ||
E Dans les inscr. att. seul.
Σερμυλιεύς, d’où plur. nom.
Σερμυλιῆς, CIA.
1, 226, 9 (454 av.
J.-C.) etc. ; rar. Σερϐυλιῆς,
CIA. 1, 233, 29
(446 av. J.-C.) etc. ; v. Meisterh. p. 60,
5.
Étym.
v. le préc.