σκοροδοειδής

Σκοροδομάχοι

σκοροδομίμητος
Σκοροδο·μάχοι, ων (οἱ) [ᾰ] litt. « qui combattent à coups de gousses d’ail », n. d’un pple fabuleux, Luc. V.H. 1, 13.
Étym. σκόροδον, μάχομαι.