Σκυθῖνος

Σκυθίς

Σκυθιστί
Σκυθίς, ίδος [ῠῐδ] adj. f. de Scythie, Plut. Pomp. 45, etc. ; subst. ἡ Σκ. femme scythe, Eschn. 78, 19 ; Luc. Char. 13 ||
E Acc. Σκυθίδα, Luc. l. c. ; ou Σκυθίν, Eschn. l. c.
Étym. fém. de Σκύθης.