σθεναρῶς

Σθενέϐοια

σθένεια
Σθενέϐοια, ας (ἡ) Sthénébœa, f. Luc. Salt. 42 ; au pl. Ar. Ran. 1043 ||
E Gén. ion. Σθενεϐοίης, Luc. Syr. 23.
Étym. σθένος, βοῦς.