ταῦ

Ταϋγέτη

Ταΰγετον
Ταϋ·γέτη, ης (ἡ) [ᾱῠ] Taygétè, fille d’Atlas et de Pléionè, Pd. O. 3, 29 ; Nonn. D. 3, 339, etc. ; Ps.-Plut. Fluv. 17, 3, etc. ||
E Dor. Ταϋγέτα [ᾱᾱ] Pd. l. c. ; ion. Τηϋγέτη, Nonn. D. l. c.
Étym. cf. le suiv.