θαλασσερός

Θαλασσέρως

θαλασσεύω
Θαλασσ·έρως, ωτος (ὁ) [θᾰ] Amant-de-la-mer, n. de pêcheur, Alciphr. 1, 18.
Étym. θάλασσα, ἐράω.