Θεοδέκτειος

Θεοδέκτης

θεοδερκής
Θεο·δέκτης, ου (ὁ) Théodektès :
1 disciple d’Isocrate, rhéteur et poète tragique, Arstt. Pol. 1, 2, 19 ; Rhet. 2, 23 ; Plut. Alex. 17, etc. ||
2 autres, Anth. 7, 167, etc.
Étym. θ. δέχομαι.