Θεοδώρητος

Θεοδωρίδας

Θεόδωρος
Θεοδωρίδας, ου (ὁ) [ᾱ] Théodôridas, h. ||
E Gén. -ου, Anth. 7, 282, 406 ; A. Pl. 132 ; -α, Anth. 6, 155 ; 13, 21 ; Ath. 475f.
Étym. patr. du suiv.