Θεογενίδης

Θεογενίς

θεογεννής
*Θεο·γενίς, seul. éol. Θεύ·γενις, ιδος (ἡ) Theugénis, f. Thcr. Idyl. 28, 22.
Étym. fém. de Θεογένης.