Θεόγνητος

Θέογνις

θεογνωσία
Θέο·γνις, ιδος, acc. -ιν (ὁ) Théognis :
1 poète gnomique ||
2 un des trente tyrans d’Athènes, Xén. Hell. 2, 3, 2 ||
3 autres, Ar. Ach. 11, 140 ; Th. 177. ||
E Voc. Θέογνι, Ar. Ach. 11. Ion. Θεῦγνις, Thgn. 22.
Étym. θ. γίγνομαι.