Θεσπιεύς
θεσπίζωΘεσπιεύς, έως,
adj. m. de Thespies : οἱ Θεσπιεῖς, les Thespiens ||
E Acc. ion. -έα, Hdt. 8, 75. Plur. nom. -εῖς,
DS. 11, 32,
etc. ; att.
-ῆς, Thc.
4, 93 ; ion.
-έες, Hdt.
5, 79 ; 7,
222, etc. ; acc. -έας, Xén. Hell. 4, 2, 10, etc. ;
et -εῖς,
Thc. 4, 96,
etc.
Étym.
Θεσπιαί.