Θρᾷσσα
θράσσωΘρᾷσσα, att.
Θρᾷττα, ης :
1 adj.
f. de Thrace, Thcr. Idyl. 2, 70 ||
2 subst. femme thrace, Ar.
Ach. 273 ;
Plat. Theæt.
174a ;
Dém. 59, 35, etc.
Baiter-Sauppe ||
E Θρᾷττα (non Θρᾶττα) dans les inscr.
att. (v. Meisterh. p. 50, § 21,
1). Ion. Θρήϊσσα, Nonn. D. 2, 399, etc. ; Θρῇσσα, Soph. Ant. 589 ; Eur. Alc. 967 ; Plut. Alex. 2. Dor. dat. Θραΐσσᾳ (sel. d’autres,
Θρεΐσσᾳ) Thcr.
Epigr. 18,
1.
Étym.
Θρᾴξ.