Θυαμία

Θύαμις

Θύαμος
Θύαμις, ιος, acc. -ιν, voc. -ι (ὁ) [ᾰ] Thyamis :
1 n. d’h. Nonn. D. 26, 181 ; 32, 186 ; Hld. 1, 18 ; 2, 25 ||
2 fl. d’Épire (auj. Thýamis ou Kalamás) Thc. 1, 46, etc. ||
E Gén. -ιδος, Hld. 2, 25.