Θυρεά

Θυρεαί

θυρέασπις
Θυρεαί, ῶν (αἱ) c. le préc. Hdt. 1, 82 ||
E Dat. ion. Θυρέῃσι, Hdt. 1, 82 ; ou Θυρεαῖσι, Plut. Herod. mal. 17.