θύρσιον

Θύρσις

θυρσίτης
Θύρσις, ιδος (ὁ) Thyrsis, n. de berger, Thcr. Idyl. 1 ; Anth. 7, 703 ; 9, 432 ||
E Voc. Θύρσι, Thcr. Idyl. 1, 19.
Étym. θύρσος.