Τιμόθειος

Τιμόθεος

Τιμόκλεια
Τιμό·θεος, ου (ὁ) [ῑ] Timothéos (Timothée) :
1 général athénien, Xén. Hell. 5, 4, 63, etc. ||
2 autres, Plut. Is. et Os. 28, etc. ||
E Dans une inscr. att. Τιμόθειος (av. l’époque romaine); v. Meisterh. p. 36, 3.
Étym. τιμή, θεός ; cf. Θεότιμος.