τισιγίτης

Τισίμαχος

τίσις
Τισί·μαχος, ου (ὁ) Tisimakhos, Athénien, Thc. 5, 84 ||
E Dans les inscr. att. Τεισίμαχος, CIA. 1, 181 c, 6 (5e siècle av. J.-C.); v. Meisterh. p. 144, 6. Sur le rad. τει- du verbe τίνω, v. ce mot.
Étym. τίω, μάχη.