Τιταρῆθεν

Τιταρήσιος

Τίταρος
Τιταρήσιος, ου (ὁ) [ῐᾰ]
1 Titarèsios (auj. Titarísios, anc. Xeriás) fl. de Thessalie, Il. 2, 751, etc. ||
2 de Titaros, ép. de Mopsos, Hés. Sc. 181 ; A. Rh. 1, 65.
Étym. v. le suiv.