ἀδαήμων

ἀδαής

ἀδάητος
ἀ·δαής, ής, ές, ignorant de, sans expérience de, gén. Hdt. 2, 49, etc. ; Soph. Ph. 827 ; avec l’inf. Soph. Ph. 1167 ; abs. Xén. Cyr. 1, 6, 43.
Étym. ἀ, δαῆναι.