ἀδιανοήτως

ἀδίαντος

ἀδιάξεστος
ἀ·δίαντος, ος, ον :
1 non mouillé, Sim. fr. 37, 3 ; τὸ ἀδ. Th. H.P. 7, 10, 5 ; Thcr. Idyl. 13, 41 ; ou ἡ ἀδ. Orph. Arg. 918, adiante, sorte de fougère ||
2 non humide de sueur, non affaibli, sans défaillance, Pd. N. 7, 73 ||
E Adj. fém. -άντη, Sim. l. c.
Étym. ἀ, διαίνω.