ἀδικομαχέω-ῶ

ἀδικομαχία

ἀδικομήχανος
ἀδικο·μαχία, ας (ἡ) [ᾰῐμᾰ] déloyauté dans la manière de combattre, Arstt. Soph. el. 1, 10.
Étym. cf. le préc.