ἀδρανέω-ῶ

ἀδρανής

ἀδρανίη
ἀ·δρανής, ής, ές [ᾰν]
I pass.
1 faible, débile, Plut. M. 373d ; Anth. 9, 359 ||
2 qui ne peut être façonné (métal) Plut. Lyc. 9 ||
II act. débilitant, Plut. M. 987e ||
Cp. -έστερος, Diosc. 3, 124 ; sup. -έστατος, Spt. Sap. 13, 19.
Étym. ἀ, δραίνω.