Ἀδραστίδης

ἄδραστος

Ἄδραστος
ἄ·δραστος, ος, ον :
1 qui ne cherche pas à fuir, Hdt. 4, 142 ||
2 qu’on ne peut éviter, D. Chr. Or. 37, p. 106 ||
E Ion. ἀδρηστός, Hdt. l. c.
Étym. ἀ, δράσκω.