ἀείθουρος

ἀεικείη

ἀεικέλιος
ἀεικείη, ης (ἡ) indignité, insulte, Il. 24, 19 ; Od. 20, 308 ; Hdt. 1, 73, 115.
Étym. épq. et ion. c. αἰκία.