ἀειμνήμων

ἀείμνηστος

Ἀείμνηστος
ἀεί·μνηστος, ος, ον, éternellement mémorable, Eschl. Pers. 760 ; Soph. Aj. 1166 ; Thc. 1, 33, etc. ||
Cp. -ότερος, Lys. 192, 24 ||
E Poét. αἰείμν. (var. ἀείμν.) Eschl. Pers. 760.
Étym. ἀ. μιμνῄσκομαι.