ἀερόφωνος

ἀερόχροος-ους

ἀερόω-ῶ
ἀερό·χροος-ους, οος-ους, οον-ουν [ᾱ] qui a la couleur de l’air, azuré, Diosc. 5, 85.
Étym. ἀ. χρόα.