ἀγαυός, ή, όν
[
ᾰ]
1 digne d’admiration,
noble, magnifique, Il. 3, 268 ; Od. 11, 213, etc. ;
Pd. P.
4, 127 ; Eschl.
Pers. 986
||
2 brillant, Arat. 71 ; Man. 2, 129 ||
Sup. -ότατος, Od. 15, 229 ; Man. l. c.
Étym.
Étymol. inconnue ; p.-ê. pré-grec,
ou lien avec ἄγαμαι.