ἀγριόϐουλος

ἀγριοδαίτης

ἀγριόεις
ἀγριο·δαίτης, ου (ὁ) qui se nourrit de fruits sauvages, Oracl. (Paus. 8, 42, 4).
Étym. ἄγρ. δαίς.