ἀγηνορέων

ἀγηνορία

Ἀγηνορίδης
ἀγηνορία, ion. ἀγηνορίη, ης (ἡ) [ᾰγ]
1 bravoure, courage, héroïsme, Il. 22, 457 ; en parl. d’un lion, Il. 12, 46 ||
2 fierté, Il. 9, 700, au pl.
Étym. ἀγήνωρ.