αἰδήμων
Ἅιδηςαἰδήμων, ων, ον,
gén. ονος,
discret, réservé, Xén. Lac. 2, 10 ; Arstt. Nic. 2, 7, 14 ; Epict.
Ench. 24, 3,
etc. ; Arr.
Epict. 1, 28,
23, etc. ||
Cp. -ονέστερος, Xén.
l. c. ; 2,
14 ; 3, 5 ; Conv. 4, 15 ; sup. -ονέστατος,
Xén. An.
1, 9, 5.
Étym.
αἰδέομαι.